Wystawa poświęcona wybitnej artystce Fridzie Kahlo była jednym z wydarzeń upamiętniających 95-lecie polsko-meksykańskich stosunków dyplomatycznych.
Frida Kahlo (1907–1954) jest jedną najbardziej znanych meksykańskich artystek. Inspiracją do jej malarstwa była nierzadko kultura indiańska, a tematami – ból i cierpienie fizyczne. Nie był to przypadek, jako że sama Kahlo w dzieciństwie chorowała na polio, uległa też ciężkiemu wypadkowi komunikacyjnemu. Przeszła kilkadziesiąt operacji, lecz jej ciało nigdy nie wróciło do pełnej sprawności. Mimo to nie straciła woli tworzenia.
Z twórczością artystki można się było zapoznać na wystawie „Kolor życia. Frida Kahlo”, pokazywanej
od 7 lipca do 3 września 2023 r. w Łazienkach Królewskich w Warszawie, w budynku Podchorążówki. Była to pierwsza wystawa prac tej artystki w Warszawie. Zaprezentowano tam trzy obrazy Kahlo: „Tam wisi moja sukienka” (1933), „Kokosy” (1951) oraz „Martwa natura z arbuzami” (1953). Ekspozycję wzbogacały archiwalne zdjęcia z życia artystki. Wyświetlano też film dokumentalny z 1941 r. zrealizowany przez Nicolasa Muray’a, amerykańskiego fotografa i przyjaciela malarki.
Tytuł wystawy nawiązuje do kolorów na obrazach Fridy, bardzo charakterystycznych i żywych, ale także do kultury rdzennego Meksyku, która również jest kolorowa i zróżnicowana. Zanim Frida stworzyła własny język malarski, najpierw stworzyła swoją postać, język wizualny wyrażany poprzez strój i kreację tradycyjnej Meksykanki – tak mówiła o wystawie jej kuratorka, Zofia Urban w wypowiedzi dla Polskiej Agencji Prasowej.
Częścią wystawy była też plenerowa instalacja na dziedzińcu Podchorążówki, odtwarzająca fragmenty domu, w którym artystka się urodziła, wychowała, tworzyła i zmarła. To La Casa Azul (Niebieski Dom) z meksykańskiej dzielnicy Coyoacán, będący dziś muzeum legendarnej malarki. Kahlo uwielbiała spędzać czas w ogrodzie przy tym domu, otoczona roślinami i zwierzętami oraz rzeźbami prekolumbijskimi.
Aby można było lepiej zrozumieć twórczość artystki, wynikającą z fizycznego i psychicznego cierpienia, oprócz samej wystawy zorganizowano też bogaty program wydarzeń towarzyszących. Ich partnerem był Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie. Odbyły się m.in. wykłady z pogranicza sztuki, psychologii i psychiatrii, objaśniające wpływ cierpienia na twórczość artystki. Zorganizowano też warsztaty i spotkania przybliżające kulturę Meksyku. Rodziny z dziećmi mogły bawić się w przestrzeni twórczej „Frida i Fridita”, inspirowanej dziełami meksykańskiej artystki.
Prace nad koncepcją tej wystawy rozpoczął śp. prof. Zbigniew Wawer, dyrektor Muzeum Łazienki Królewskie w latach 2017–2022. Ekspozycja powstała dzięki współpracy z ambasadą Meksyku, a osobiście zaangażował się w nią JE Ambasador Juan Sandoval Mendiolea. Współorganizatorem była Colección Acervo INBAL – Museo de Arte Moderno, meksykańskiej instytucji kultury, zajmującej się popularyzacją kultury meksykańskiej za granicą.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Tellus in metus vulputate eu scelerisque felis imperdiet proin. Non blandit massa enim nec dui nunc mattis enim. Vestibulum rhoncus est pellentesque elit ullamcorper dignissim. Nulla porttitor massa id neque aliquam vestibulum. Odio euismod lacinia at quis risus sed vulputate odio. Laoreet sit amet cursus sit amet dictum. Elementum curabitur vitae nunc sed velit dignissim. Pulvinar elementum integer enim neque volutpat ac tincidunt vitae. Elementum integer enim neque volutpat ac tincidunt vitae semper quis. Leo vel orci porta non.
Sledź nas na: